ملا غازی قزوینی، پدرملاخلیل قزوینی و ملا محمد باقر قزوینی که هر دو از مؤلفین بزرگ قرن یازدهم و مترجمین کتب بسیار بزبان فارسی هستند. رجوع به خلیل قزوینی و محمد صالح قزوینی در این لغتنامه و به نجوم السماء ص 101 و 106 شود
ملا غازی قزوینی، پدرملاخلیل قزوینی و ملا محمد باقر قزوینی که هر دو از مؤلفین بزرگ قرن یازدهم و مترجمین کتب بسیار بزبان فارسی هستند. رجوع به خلیل قزوینی و محمد صالح قزوینی در این لغتنامه و به نجوم السماء ص 101 و 106 شود
سید راضی قزوینی. فرزند سید صالح بن مهدی بن رضا حسینی قزوینی نجفی. که با پدرش ساکن بغداد بود و خود پیش از پدر پیرش بسال 1287 هجری قمری در مسافرت تبریز در آن شهر درگذشت. او از شعرای مشهور عصر خود بود. برخی از اشعار او در ’المجموع الرائق’ تألیف محمد صادق آل بحرالعلوم دیده شد. آثار او در مجموعه ها پراکنده بود، شیخ محمد بن شیخ طاهر سماوی دانشمند معاصر آن را گرد آورده و در دوبخش (تخمیسات - قصاید) تدوین کرده و دیباچۀ مفصلی بر آن نگاشته است. (از الذریعه ج 9 قسم دوم ص 348)
سید راضی قزوینی. فرزند سید صالح بن مهدی بن رضا حسینی قزوینی نجفی. که با پدرش ساکن بغداد بود و خود پیش از پدر پیرش بسال 1287 هجری قمری در مسافرت تبریز در آن شهر درگذشت. او از شعرای مشهور عصر خود بود. برخی از اشعار او در ’المجموع الرائق’ تألیف محمد صادق آل بحرالعلوم دیده شد. آثار او در مجموعه ها پراکنده بود، شیخ محمد بن شیخ طاهر سماوی دانشمند معاصر آن را گرد آورده و در دوبخش (تخمیسات - قصاید) تدوین کرده و دیباچۀ مفصلی بر آن نگاشته است. (از الذریعه ج 9 قسم دوم ص 348)
قاضی عثمان... مداح خواجه فخرالدین مستوفی عم زادۀ حمدالله مستوفی بوده وکتابی موسوم به رضی نامه بالغ بر پنج هزار بیت در هجو پسر عموی خود قاضی رضی الدین داشته است. از اوست: صبحدمی که از گلت برفکنی کلاله را چشم و رخت خجل کند نرگس مست و لاله را گر ز خیال چهره ات عکس فتد به جام می مستی چشم مست تو مست کند پیاله را حور ندیده ای ببین صورت خود در آینه خرمن مشک بایدت بازگشا کلاله را حور ز خوان وصل تو چاشنیی اگر چشد تحفه به قدسیان برد از لب تو نواله را... هست ’نظام’ آن تو، بندۀ توبه جان تو قاضی عاشقان تو کرد سجل قباله را. (از تاریخ گزیده چ عبدالحسین نوایی صص 741-742)
قاضی عثمان... مداح خواجه فخرالدین مستوفی عم زادۀ حمدالله مستوفی بوده وکتابی موسوم به رضی نامه بالغ بر پنج هزار بیت در هجو پسر عموی خود قاضی رضی الدین داشته است. از اوست: صبحدمی که از گلت برفکنی کلاله را چشم و رخت خجل کند نرگس مست و لاله را گر ز خیال چهره ات عکس فتد به جام می مستی چشم مست تو مست کند پیاله را حور ندیده ای ببین صورت خود در آینه خرمن مشک بایدت بازگشا کلاله را حور ز خوان وصل تو چاشنیی اگر چشد تحفه به قدسیان برد از لب تو نواله را... هست ’نظام’ آن تو، بندۀ توبه جان تو قاضی عاشقان تو کرد سجل قباله را. (از تاریخ گزیده چ عبدالحسین نوایی صص 741-742)
